Oger en YVRA hebben een lang verleden dat terugvoert naar het begin van de jaren negentig. Nederland was op het gebied van Italiaanse kleding nog net niet een totaal onontgonnen gebied, maar een pak van Corneliani van rond de 1000 gulden was vrijwel het hoogst bereikbare. Oger was een van de schaarse pioniers in Nederland die het verfijnde Italiaanse maatwerk hier op de kaart wist te zetten. Klanten werden met veel passie voor detail de ogen geopend voor de grote privé genoegens die er nu eenmaal schuilen in een pak op maat.

De in 1990 geopende winkel zou over de decennia langzaam maar zeker steeds verder uitdijen met het hoogst bereikbare op pakkengebied. Inmiddels is geïnteresseerd volk op het terrein van subliem textiel behoorlijk verwend geraakt met grote pakkenmerken als Attolini, Brioni en Isaia. Over de afgelopen 3 decennia hebben YVRA en Oger elkaar regelmatig gevonden. Quote was als zakenblad, waarvoor ik vanaf het begin af schreef, het ideale medium om uitgebreid uit de doeken te doen hoe het maatwerk in Napels tot stand kwam. Er werd zelfs een keer een 1-daags vliegreisje gemaakt per privéjet om met een clubje extreem goede klanten een atelier te bezoeken waar iedereen zich vol overgave in een maatpak liet naaien. En natuurlijk leerden we dat de pizza het beste smaakt aan de voet van de Vesuvius omdat de ovens daar worden gestookt met abrikozenboom takken en velen sloegen meteen een kilo buffelmozzarella in voor de reis terug. 

Oger zelf en zijn zonen hebben net als ik graag het vizier op Italië gericht. Inmiddels brengt de winkel een ongehoord aanbod op het terrein van pakken, shirts, schoenen en niet alleen formeel. Ook het casual aanbod met tal van Italiaanse merken mag er wezen. Ieder jaar vult de winkel zich door de met eigen smaak ingekochte collecties.

Ook geur is altijd een wezenlijk onderdeel geweest in de relatie met Oger. Zelf deel ik met vader Oger de voorliefde voor frisse geuren, maar daarnaast waren we ook tijdens de Pitti Mannenbeurs in Florence al in 1990 gezwicht voor de verrukkelijk ruikende potpourri van de Profumeria Santa Maria Novella. De zakjes die nog immer voorhanden zijn in de filialen van Oger. Ooit ontwikkelde Oger samen met de voormalig uitgever van Man en Esquire Jan Weduwer een eigen geur waarvan de dop was gegoten in de vorm van een kroontje. Ik had niet kunnen bedenken dat ik 20 jaar later met mijn eigen geuren bij Oger zou belanden. Het was een eer om met mijn geuren mijn entree te maken en wat een triomf dat mijn creaties al snel na de lancering een plek veroverden in de Amsterdamse PC Hooftstraat.